H Τάξη του 1957- Η Στρατιωτική Ιατρική Σχολή Σ.Ι.Σ τότε …και σήμερα

Στην παρούσα αφήγηση του βιβλίου θα προσπαθήσω να σταθώ εμπόδιο στην φθορά του χρόνου, επιχειρώντας παρέα με τους συμμαθητάς μου, της Στρατιωτικής Ιατρικής Σχολής (Σ.Ι.Σ), τάξεως 1957, να ξανά ζήσουμε μαζί, την μακρόχρονη, δύσβατη, ίσως και συναρπαστική μας Ιστορία.
Ας θυμηθούμε όλοι, ιδίως οι πρωταγωνιστές αυτή της ιστορίας, τις θαυμάσιες προσωπικές καταβολές, το πρωταρχικό σχολείο της ζωής του καθ’ ενός την παραδοσιακή μας οικογένεια, έναν θεσμό που ακούραστα καλλιεργούσε αξίες ηθικές, ας θυμηθούμε το Σχολείο, την θαυμάσια και σωστή παιδεία.
Αργότερα, έφηβοι πλέον όλοι, έμελλε να διαβούμε την πύλη της Σχολής, βιώνοντας για έξι χρόνια σκληρές συνθήκες πειθαρχία, νοιώθοντας παράλληλα να μπολιάζουν τον καθ’ ένα μας πολύτιμες αξίες και ιδανικά μιας Πλατωνικής ηθικής.
Στα πρώτα βήματα της σταδιοδρομίας μας, είχαμε την ευλογία να βιώσουμε της ανεπανάληπτες δεκαετίες 1960-1970, μια περίοδος των πλέον επαναστατικών εξελίξεων κάθε μορφής επιστήμης, συγχρόνως όμως και των αμφισβητήσεων των πάντων, με το χάσμα των γενεών να είναι πλέον εμφανές.
Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε Δημοκρατίες, Βασιλείες, καθεστώτα δικτατορικά, βιώνοντας αργότερα μια Μεταπολιτευτική περίοδο με εμφανή πλέον την άμβλυνση ηθικών αξιών, ιδανικών, την προώθηση επιζήμιων προτύπων.
Πολύ αργότερα, απόστρατοι πλέον όλοι, έμελλε να βιώσουμε κόσμους πρωτόγνωρους, διαφορετικούς. Έμελλε να γνωρίσουμε τα μάλλον ξενόφερτα κινήματα, το … «Woke», του άκρατου «δικαιωματισμού», τα κινήματα «διαφορετικότητος» και «πολυπολιτισμικότητος», να προωθούνται μεθοδικά, διαβρώνοντας την κοινωνία.
Φθάνοντας στη δύση της ζωής μας, βιώνουμε στις μέρες μας, τις παραδώσεις της φυλής μας να παραμερίζονται όλο και περισσότερο, με την Ελληνική παραδοσιακή οικογένεια, θεμέλιο της Ελληνικής φυλής, εμφανώς να βάλλεται ποικιλοτρόπως.
Όλες αυτές οι μάλλον θλιβερές διαπιστώσεις, δυστυχώς προβληματίζουν, δημιουργούν ερωτήματα, πολλάκις αντιφατικά, οδηγούν ενδεχομένως στην κριτική.
Αυτός άλλωστε είναι και ένας από τους στόχους του βιβλίου, παράλληλα φυσικά με την εξιστόρηση της συναρπαστικής διαδρομής της τάξεως Σ.Ι.Σ 1957.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Αντώνης Πέρπερας γεννήθηκε στον Βόλο στις 28 Ιουνίου 1937.
Εισήχθη στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή (Σ.Ι.Σ) την 17η Οκτωβρίου 1957 και αποφοίτησε από την Σ.Ι.Σ και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το έτος 1964.
Μετά την αποφοίτησή του κατετάγη ως μόνιμος Αξιωματικός Ιατρός του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ), φέρων τον βαθμό του σημαιοφόρου.
Τον Ιούλιο του 1972, κατόπιν επιτυχών εξετάσεων έλαβε τον τίτλο της Ιατρικής ειδικότητος της Παθολογίας.
Κατά τα έτη 1978-1981, μετεκπαιδεύθηκε στην μονάδα ηπατικών νόσων του King’s College Hospital (K.C.H) του Λονδίνου, όντας Honorary senior Registrar and Research Fellow.
Το 1980, έλαβε πενθήμερο άδεια από την Liver Unit King’s College Hospital επιστρέφων στην Ελλάδα, όπου έλαβε τον τίτλο του δόκτορος Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τον Μάρτιο 1984 – Ιούλιο 1984, κατόπιν σχετικής αδείας μετέβη και πάλι στην μονάδα ήπατος του King’s College Hospital, με σκοπό την περάτωση ημιτελούς ερευνητικής μελέτης, την οποία στην συνέχεια υπέβαλλε στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων για την απόκτηση του τίτλου του Επικούρου Καθηγητού, με εισηγητή τον Καθηγητή Παθολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Χαράλαμπο Μουτσόπουλο.
Το έτος 1987, κατόπιν επιτυχών σχετικών εξετάσεων αναγορεύθηκε Άμισθος Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Κατά τα έτη 1981 έως και 1993 διετέλεσε Διευθυντής Παθολογικής Κλινικής και Ηπατολογικού τμήματος του Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών.
Το 1993, κατόπιν παραιτήσεως εξήλθε των τάξεων του ΠΝ με τον βαθμό του Αρχιπλοιάρχου Ιατρού Π.Ν ε.α. 1993-2004 εργάσθηκε με πλήρη απασχόληση ως διευθυντής Ηπατολογικού τμήματος του Νοσοκομείου «Υγεία».
2004-2011 εργάσθηκε με πλήρη απασχόληση ως διευθυντής Ηπατολογικού τμήματος του Νοσοκομείου ΙΑΣΩ General.
Από τον Απρίλιο του 2011 μέχρι και σήμερα εργάζεται στο Νοσοκομείο «Υγεία».
Τέλος, παρουσιάζει ένα αρκετά σημαντικό σε αριθμό έργο δημοσιεύσεων μελετών, σε περιοδικά Ελληνικά και του εξωτερικού, ενώ έχει χρηματίσει πρόεδρος σε σημαντικό αριθμό ομιλητών σε συνέδρια, Ελλήνων και ξένων.